escuela de la reina

Terreno

Condición general

Es desde jardín de infantes hasta escuela secundaria superior. Los sitios antiguos dentro de la escuela, especialmente Sunantalai, han sido preservados y bien cuidados.

Altura sobre el nivel medio del mar

Vía navegable

Río Chao Phraya, Khlong Khu Mueang Doem

Condiciones geológicas

Sedimentos del Holoceno

Era Arqueológica

época/cultura

Tipos de sitios arqueológicos

esencia arqueológica

El área dentro de la escuela Rajini tiene una larga historia. desde el período Ayutthaya La evidencia del uso del espacio dentro de la Queen's School se puede rastrear a partir de evidencia documental histórica. Mapas antiguos y fotografías antiguas que se pueden dividir en diferentes períodos según la evidencia histórica (Kannikar Suthiratanaphirom 2007) de la siguiente manera:

1. El uso del espacio antes de convertirse en Queen's School

1.1 antes del reinado del rey Rama III (antes de 1824)

Durante este tiempo desde sus inicios ha habido evidencia del uso del área alrededor de Queen's School como fortaleza en la orilla este. Hasta el período Rattanakosin, hubo un muro de Phra Nakhon Rattanakosin. Incluyendo la construcción de una fortaleza en el borde de la muralla de la ciudad.

En el período Ayutthaya, todos los documentos históricos indican que el área probablemente estaba cerca de la ubicación del Fuerte del Este de Bangkok. que fue una importante fortaleza de Bangkok a finales del período Ayutthaya. El Fuerte de Bangkok es un fuerte construido durante el reinado del rey Narai el Grande. Contrató a un oficial naval francés, Chevalier Forbang, para planificar y supervisar la construcción. Al dar dirección a los europeos de ascendencia griega llamados Ogya Wichayen (Constantine Falcon o Chao Phraya Wichaiyen), dicho fuerte es un fuerte frente a un puesto de control para los barcos que ingresan a Ayutthaya, así como un puesto de control para diversas mercancías que entran y salen.

Del mapa del Fuerte del Este de Bangkok que se hizo en la antigüedad, se muestra que la ubicación de esta fortaleza probablemente estaba en el área detrás del edificio Elemental Intersection Hall. o cerca de la puerta de salida del área del Ministerio de Comercio (anteriormente) y el área actual de Maharaj Road. Debido a excavaciones arqueológicas en el área del Ministerio de Comercio (anteriormente) se encontró que en el área, edificios que probablemente son antiguos hasta el reinado del rey Narai el Grande. Incluyendo algunas antigüedades encontradas que indican la antigüedad del reinado del Señor Vishnu. Y puede haber algunas líneas de fortaleza en el área de la escuela Rajini cerca del edificio Sawang Watthana. En cuanto al estilo arquitectónico del Fuerte del este de Bangkok, hay un plano de cinco puntas en el lado que da al paseo marítimo con un porche que sobresale. En el interior del fuerte se encuentra un edificio interior formado por un cuartel francés. Además, mapas antiguos muestran que el área circundante era un campamento tailandés que rodeaba la fortaleza francesa en el lado este cuando los soldados franceses tomaron el fuerte en una guerra con Tailandia durante el reinado de Phra Petracha. Se supone que el área circundante es un jardín, una granja o un área forestal. Porque en este antiguo mapa estaba dibujado en forma de árboles alrededor de la zona. (Departamento de Arqueología, Facultad de Arqueología, Universidad de Silpakorn 2007)

Durante el reinado del rey Petracha (1688 - 1702), hubo una batalla entre los soldados franceses y los soldados siameses. y del diagrama de Monsieur Volland Desvergens realizado por oficiales militares franceses durante el reinado del rey Petracha muestra que el área de la escuela Rajini en ese momento estaba en la ubicación del Fuerte del este de Bangkok. Y en la zona relacionada con la fortaleza así como con todos los acontecimientos bélicos de aquella época.

hasta que en el período Rattanakosin, cuando el rey Buda Yodfa Chulalok el Grande trasladó Ratchathani a la isla de Rattanakosin, esta zona tiene más gente viviendo. especialmente en el área de Tha Tian si el área en el área de la escuela Rajini debería estar escasamente ocupada. Además, se descubrió que al construir la ciudad, pensó que el Fuerte del Este de Bangkok estaba desolado, por lo que tuvo que demolerlo para poder expandir aún más la ciudad. Y por favor, construye un muro alrededor de la ciudad y construye una fortaleza en varios puntos periódicamente. rodea todo el centro de la ciudad para el área de la Escuela de la Reina. A partir de mapas antiguos, se reveló que las murallas alrededor de Phra Nakhon están cerca del río Chao Phraya. Cerca de la zona peatonal de Maharaj Road. Y puede haber una muralla de la ciudad y algunos restos del Fuerte Mahareuk dentro del área de la cerca de la escuela Rajini y el área dentro de la cerca actual. incluyendo Chakraphat Wang Luang Road o Sanam Chai Road, frente a la actual escuela Rajini, fue uno de los ocho caminos de tierra construidos durante este reinado.

1.2 El reinado de Rama 3-5 (1824-1879) (desde el comienzo de Rama III hasta antes del edificio Sunantalai)

El rey Rama III ordenó la construcción de un palacio para ofrecerlo a varios príncipes. junto con muchos reyes, por ejemplo, construyan 5 palacios en el templo Phra Chetuphon para 5 hijos juntos, donde el palacio tailandés del templo Phra Chetuphon en los tiempos modernos es la ubicación del Ministerio de Comercio y la estación de policía del Palacio Real, que se encuentra enfrente. la propia escuela de la Reina.

Para el área de la Escuela de la Reina también se construyeron palacios para sus hijos, incluidos los ríos Fortaleza Norte y Sur (Nang Noi Sakdee 2007, Somdet Krom Phraya Damrong Rajanupap 1970). Puede ser en beneficio de la defensa estratégica de la ciudad también es importante.

De los dos palacios mencionados anteriormente, uno de los palacios se encuentra junto al antiguo foso del canal. (ubicado al sur del Fuerte Maharerk) se llama "Palacio Riverside bajo el Fuerte Mahareerk". Otro palacio está al norte del Fuerte Maharerk. Adyacente a la casa de Chao Phraya Phra Klang (N), que más tarde
es un palacio junto al río bajo el templo Phra Chetuphon de Krom Phraya Dechadisorn. el hijo del rey Nang Klao Chao Yu Hua (actualmente donde se encuentra el Centro de formación infantil y juvenil) se llama "Wang on the River". Sobre el Fuerte Mahareuk” de la historia, se puede suponer que el Palacio Riverside bajo el Fuerte Mahareuk fue construido antes que el palacio junto al río sobre el Fuerte Mahareuk. debido a que el señor que vino a sentarse en el Palacio Norte Su amuleto es 13 años más joven que el señor que residía en el Palacio Sur, los detalles de cada palacio son los siguientes:

1.2.1 Palacio de Riverside bajo el Fuerte Mahareuk

Su Majestad el Rey amablemente ordenó construir este palacio, otorgado a su gran hijo, Krom Muen Mataya Phithak. Continuó viviendo hasta su muerte. Cuando el reinado del rey Mongkut El palacio real de Krom Muen Udom Rattana Rasi, Phra Anucha continuó viviendo hasta su muerte. Su Majestad en el Departamento Real se quedó a continuación. Hasta la construcción de la Escuela Sunandalai (Escuela de la Reina) durante el reinado del Rey Chulalongkorn, ambos jefes tenían la siguiente historia.

Su Majestad Krom Muen Matayaphithak Su nombre original era Príncipe Siriwong. El séptimo hijo del rey Nang Klao Chao Yu Hua. y es la primera persona en Chao Chom Mae Sap, nacido en 1812, el rey Rama III lo estableció como Krom Muen Matayapitak en 1838. Fue el padre de Somdej Phra Thep. Sirindra Bhumibol Adulyadej Reina en el reinado del rey Rama IV y fue los ojos del rey Chulalongkorn, el rey Rama 5, Krom Muen Matayaphithak, murió en 1839 a la edad de 28 años. Posteriormente, el rey Chulalongkorn estableció las cenizas como rey Rama V de El rey Rama 5 como la familia real Siriwong Na Ayutthaya. Se le considera una persona importante en la artesanía de perlas. Su Alteza Krom Muen Matayaphithak ha estado al mando del Departamento de Artesanía de Perlas. Haciendo florecer en el templo Phra Chetuphon y otros en el ubosot de Wat Phra Chetuphon

Su Majestad Krom Muen Udom Rattanasee Su nombre original era Príncipe Annop. Hijo número 32 del rey Rama III y segundo en Chao Chom, Madre Phueng, nacida en 1820. Dirigiendo el Departamento de Sangha y Dharmakarn. Fallecida en 1866, a los 47 años, era la familia real de Annop Na Ayutthaya.

1.2.2 Palacio de Riverside sobre Fuerte Mahareuk

Su Majestad el Rey Rama III ordenó la construcción de este palacio. Su Alteza Real el Príncipe Chalermwong, el hijo real, después de su muerte, lo entregó al palacio de Krom Muen Phubodi Rajaharuthai, quien había vivido hasta su muerte. Cuando llegó el reinado del rey Chulalongkorn, el reinado del rey Rama V, fue el palacio de Somdej Krom Phraya Thewawong Waropakarn. el hijo del rey Mongkut Su Majestad sólo se quedó por un período de tiempo. Luego se quedó en el palacio al borde del canal, Saphan Than (Wang Phra Chao Unakarn). Por lo tanto, esta zona del palacio se complace en crear una escuela Sunantalai. (Escuela de la Reina) durante el reinado del rey Rama V.

El señor que se sentó en este palacio Su historia es la siguiente:

Su Majestad Su Alteza Real el Príncipe Chalermwong El 42º hijo de Su Majestad el Rey. y la Gran Madre (Hija de Chao Phraya Nakhon (Pequeña)) Nacida en 1825, fallecida en 1849, 25 años

Su Majestad Krom Muen Phubodi Rajaharuthai Su nombre original era Príncipe Amrit. El hijo número 45 del rey Nang Klao Chao Yu Hua. y Chao Chom Mae Kaew (Hija de Chao Phraya Si Thammathirat (Boonrawd Bunyaratphan) nació en 1824. Su Majestad el Rey Mongkut gentilmente estableció un Krom Muen Phubodi Rajaharuthai que supervisaba el Departamento del Alfabeto de Phimphakan. Su Majestad el Rey Chulalongkorn Su Majestad el Rey había dirigido el Departamento de Quiroprácticos. , Médicos, que murió en 1870, a la edad de 44 años, era la familia real de Amrit Na Ayudhya

Su Majestad Krom Phraya Devawong Waropakarn Su nombre original era Príncipe Thewan Uthaiwong. El 42º hijo del rey Mongkut y el segundo del rey Piyamawadi, nacido en 1858 durante el reinado del rey Chulalongkorn. El rey Bhumibol Adulyadej estableció Krom Muen Devawong Waropakarn en el año 1881, ascendido a Krom Luang en 1886, como secretario real. Luego fue ascendido a Canciller del Ministerio de Asuntos Exteriores. y embajadores especiales fueron a Europa durante el reinado del rey Rama VI. Fue Krom Phra Thevawong Waropakarn en 1911 como concejal. y luego ascendido a Rey Borommawongse Krom Phraya Devawong Waropakarn en el año 1916 como Primer Ministro Mantuvo el cargo de Canciller del Ministerio de Relaciones Exteriores Fue Primer Ministro del Consejo del Tesoro en 1922

Además, fue elogiado por el rey Chulalongkorn (Rama V) por ser su "mano derecha" junto con la "mano izquierda" Somdej Krom Phraya Damrong Rajanupap, que es Su Alteza Real la Princesa Maha Chakri Sirindhorn. Krom Phraya Devawong Waropakarn Murió en 1923, a la edad de 65 años, era la familia real de Devakul Na Ayudhya, con 6 hermanos y hermanas, lo más importante, las tres hermanas se convirtieron en la reina consorte, a saber, la reina Sunandha Kumariratana. Su Majestad la Reina Sawang Wattana (Abuela Phra en el reinado del Rey Rama 8-9) y Su Majestad la Reina Saovabha Phongsri (La Reina Madre del Rey Rama 6-7) (Kittipong Wirotthammakun 2006 :34)

A partir de evidencia documental y fotográfica, se puede suponer que las características y el estilo del palacio sobre Fort Mahareerk y el palacio debajo de Fort Mahareerk, es decir, el palacio es probablemente el estilo general del palacio durante los reinados del rey Rama 1-3. es decir, una casa Thai Mu. Era una casa de cinco habitaciones, dos casas gemelas, con un gran palacio donde el rey se sentaba en una de sus espaldas. Una casa, cinco habitaciones, un pequeño palacio que es la residencia de la esposa y los hijos. El palacio puede construirse con duramen y techo de tejas. El plano del palacio Phra Rong frente al lado largo frente al palacio, hay 3 residencias. incluido Tamnak Noi Frente a la extracción detrás de Phra Rong Hay una plataforma en el medio y fotografías antiguas muestran que hay una comunidad costera y una comunidad común en el área alrededor de la escuela Rajini. Incluyendo mostrar el Fuerte Maharerk y el Palacio del Norte y el Palacio del Sur.

1.3 El reinado del rey Rama V (1880 - 1906) (comenzó a construir Sunantalai - el nacimiento de la escuela Rajini)

Este período, desde 1880, cuando el rey Chulalongkorn, el rey Rama V, utilizó el territorio del palacio sobre Fort Mahareerk y el palacio debajo de Fort Mahareerk. construir 2 edificios Sunantalai, a saber, el Norte (Seminario Real) y el Sur (Edificio del Reloj) para dedicarlo a Su Majestad la Reina Sunantha Kumariratana Phra Borommaratchathewi. Cuando se completó la construcción, se trasladó la Escuela Nantha Suan. que enseñó inglés en la escuela Sunantalai en 1886. Después de eso, esta área ha sido explotada tanto por el sector gubernamental como por el privado. que no fue la escuela de la Reina en toda el área hasta el año 1906, Su Alteza Real la Princesa Sripatcharindra ได้กราบบังคมทูลพระกรุณา ขอพระรา จาก Más ริเวณสุนันทาลัย จนกระทั่ง ปัจจุบัน

Información adicional าศัยอยู่ในพื้นที่แถบ นva ทาลัย คงเหลือเพียงป้อมมหาฤกษ์เท่านั้นที่ย ังคงอยู่ Más información พระนางเจ้า สุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี ในพระบาทส มเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในปีพ.ศ. 2423 และวังเจ้านายต่างๆ คงจะถูกรื้อถอนในคราว Más ถาน ม่ได้ถูกรื้อถอนเพื่อทำการใดๆ

เมื่อมีการสร้างสุนันทาลัยแล้วเสร็จในปีพ.ศ .2424 ยังไม่ได้มีการใช้งานเพื่อเป็นโรงเรียนร Más información ลายแห่งในพื้นที่บริเวณนี้ หมายเหตุแห่งชาติบันทึกเรื่องราวต่างๆ สามารถสรุปได้ดังนี้

พ.ศ. 2435 สุนันทาลัยเป็นโรงเรียนผู้หญิง

พ.ศ. 2437 กรมแผนที่เริ่มทำการในสุนันทาลัย

พ.ศ. 2438 มีการทำแผนที่บริเวณสุนันทาลัยเป็นครั้ง แรก Información adicional

พ.ศ. 2439 ได Más información Ver más ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2425 เป็นต้นมา แต่สุนันทาลัยยังไม่รับผลประโย ชน์นี้เลร Más información Más información คราวเดียวกันนี้ยังต้องการ Compras

ในตอนนั้น สุนันทาลัยได้รับเงินจากค่าเช่าที่จากกระทรวงธรรมการ บางกอกไทม์ ค่าเช่าจากที่จอดแพริมแม่น้ำ และกรมแผนที่ทหาร เป็นรายได้หลักพ.ศ. 2440 มีการขยายรั้วเหล็กออกไปถึงเขื่อนริมแม่ Más información ทสมเด็จพระจุลจอมเกล้ โปรดให้ทู ลขอพระราชทานสมเด็จพร ะนางเจ้าพระบรมราชินีน Más información

ในปีเดียวกันนี้ทางสุนันทาลัยมีความเห็นที่จะใช้ตึกของห้างบีกริมเป็นกินเดอร์การ์เดนสำหรับเด็กอายุ 10 ขวบลงมา แล้วเปิดเป็นแผนกใหม่ นอกจากนี้หากโรงเรียนได้ที่ป้อมมหาฤกษ์แล้วก็คิดจะขยาย Más información Más información ได้ให้มิสเตอร์ฮันสล Más ึ่งสมเด็จพระนางเจ้าพระบรม Compras Más Más ม่แล้ว ยังมีการซ่อมโรงเรียนหลังตะวันออกเฉ Más información ด้านใต้ที่มีคนจอดแพ

พ.ศ. 2440 2440 Más Más información 4 años ัง และสะพาน โดยหลวงปฏิบัติ ราชประสงค์เช่าต่อจาก พระวรวงศ์เธอพระองค์เ จ้าสายสินิท วงษ์ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2428 จนกระทั่งกระทรวงธรรมการซึ่งขณะนั้นมีเจ ้าพระยาภาสกรวงศ์เป็นเสนาบด ี ย้ายมาในพื้นที่สุนันทาลัยในปีพ.ศ. 2441 ก็ได้ทวงสิทธิ์ที่ดินของสุนันทาลัยด้วยก ารปิดทางสัญจรนี้

Compras Más información ีกริมที่หมดสัญญาไปตั้งแต่ปี พ.ศ. 2437 นั้น เป็นพื้นที่เรียนของสุนันทาลัยซึ่งท ำให้ไม่ต้องต่อปีกตึกหลังใต้ Más Más información รรมการ ออฟฟิศกรมแผนที่ทหาร และ ค่าเช่าที่จอดแพอยู่

จากเอกสารจากจดหมายเหตุนี้ทำให้ทราบว่า ด้า Más información จในปี พ.ศ. 2440 (Bangkok Times) Más Compras ำออกประตูช่องกุดที่คงมี มาตั้งแต่สร้างพระนครตั้งอยู่ริมเชิงสะพาน ต่อมาจึงเปลี่ยนเป็นอิฐตะแคง ราดปูน ทำรางน้ำที่ริมตึกและริมกำแพงที่เสริมรั้วเหล็กตามความยาวตลอดคลองถึงประตูช่องกุด และทำประตูไม้สกัดที่มุมตึกเพื่อกันที่เป็น Información adicional

พ.ศ. 2442 แส ดงว่าก่อนหน้านั้นมีก Más información Más ปพระราชวังเดิมที่ซ่อมอยู่ โดย เห็นว่าเป็นการเสียเวลาแก่นักเรียน และสุนั Más Más Información adicional

จากเอกสารข้างต้นทำให้ทราบว่าโรงเรียนนายเ รือที่เปิดทำการที่สวนอนันต์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2442 มีนายนาวาโท ไซเดอลิน (Seidelin) เป็น ผู้บังคับการโรงเรียนนายเรือ คนแรก ได้ย้ายมาที่โรงเรียนสุนันทาลัยชั่วคราวระหว่างปี พ.ศ. 2442 จนกระทั่งย้ายไปที่พระราชวังเดิมในปี พ.ศ. 2443 ในปี พ.ศ. 2443 สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอเจ้าฟ้ากรมพระจักรพรรดิพงศ์สิ้นพระชนม์ ณ พระราชวังเดิมกรุงธนบุรี ซึ่งเป็นที่ประทับ วังจึงได้ว่างลง พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ทรงพระกรุณาพระราชทานพระราชวังเดิม กรุงธนบุรี เป็น สถานที่ตั้ง 2 3 años.2443 20 พฤศจิกายน พ.ศ.2449

พ.ศ. 2444 การตรวจสอบบัญชีของสุนันทาลัยตั้งแต่ได้ Más ็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เพื่อเป็นเครื Más นปี พ.ศ. 2430 พบว่ามีผลประโยชน์ของโรงเรียนที่หายไปจากการโกงของเจ้าหน้าที่บางคนขณะนั้นโรงเรียนมีทรัพย์สมบัติดังนี้ ตึกที่เป็นโรงเรียน ตึกกระทรวงธรรมการ ตึกที่กรมแผนที่เช่าอยู่ ห้างบีกริมแอนด์โก และที่ฝั่งแม่น้ำหน้าโรงเรียนที่ มีคนเช่าจอดแพ

พ.ศ. 2445 พระยาวุฒิการบดี ราชปลัดทูลฉลองกระทรวงธร รมการ ล้าเจ้าอยู่หัวเกี่ยวกับความไม่เจริญรุ่งเ รืองของสุนันทาลัย เช่น สอนไม่ดี นักเรียนน้อ ยลงคือปัจจุบันเหลือนักเรียนเพียง 17 การปก ครองภายใน ไม่เรียบร้อย จึงเสนอว่าควรปิดโรงเรียนระยะหนึ่ง เลิกครูผู้จัดการ และครูรองให้หมด ซ่อมโรงเรียน แล้วจัดระบบ หาครูผู้จัดการใหม่ทั้งหมดพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดให้ปิดโรงเรียนสุนันทาลัย

พ.ศ. 2449 ขณะที่สุนันทาลัยเป็นที่ตั้งของโรงเรียน สวนกุหลาบอังกฤษอยู่นั้น สมเด็จพระนางเจ้าพร ะราชินีนาถในรัชกาลที่ 5 าลัยจัดตั้งเป็นโรงเรียนหญิงตามเดิม รียนราชินี ดังนั้นในช่วงปลาร ยจึงกลาย เป็นที่ตั้งของโรงเรียนราชินีซึ่งเป็นโรงเ Más información ป็นผู้สนับสนุน

นับตั้งแต่สุนันทาลัยจึงได้ถือกำเนิดขึ้น อ าคารหลายหลังที่ตั้งอ Más información Descripción del producto

ห้างบีกริม แอนด์โก เป็นห้างร้านที่นำสมัยมากในยุคนั้น มีที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังของพื้นที่ติดกับริมแม่น้ำเจ้าพระยา ใกล้กับอาคารสุนันทาลัย (หอนาฬิกา)

ห้าง บี กริม แอนด์โก ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2421 ฮาร์ต กริม เภสัชกรชาวเยอรมัน กับนายแอร์วิน มึลเลอร์ เตรียน Más ต็ล จนกระทั่งในปีพ.ศ. 2524 จึงย้ายมาอยู่ที่ปากคลองตลาด รัชกาลที่ 5 ทรงเสด็จมาที่ห้างนี้หลายครั้ง จนกระทั่งพ.ศ. 2455 ย้ายไปอยู่ที่ตึกใหญ่ข้างประตูสามยอด ตราห้างคือตราพระปรางค์วัดอรุณ (เอนก นาวิกมูล 2541, 146-147) เป็นห้างแรกที่ปักเสาโทรศัพท์เป็นครั้งแรกในเมืองไทยที่ถนนเจริญกรุง และได้นำเครื่องโทรศัพท์ เครื่องแรกในเมืองไทยถวายพระพุทธเจ้าหลวง เมื่อ 3 มีนาคม 2420 ปรากฏว่า นับว่าเป็นครั้งแรกที่ประเทศไทยมีโทรศัพท์ใช้ ในขณะที่โตเกียวเริ่มมีโทรศัพท์ใช้ เมื่อ พ.ศ. 2442 นอกจากนั้นได้นำเครื่องรับส่งวิทยุโทรเลขเครื่องแรกเข้ามาในประเทศไทยในปี พ.ศ. 2447 เมื่อ ห้าง บี. กริมม์ นำผู้แทนบริษัทวิทยุโทรเลข เทเลฟุงเก็น เข้ามาตั้งเครื่องรับส่งวิทยุโทรเลขทดลองในกรุงเทพฯ หลังจากนั้นทางราชการกองทัพเรือและกองทัพบกจึงได้นำเครื่องรับส่งวิทยุโทรเลขขนาดเล็ก ๆ มาใช้ราชการในเรือรบและในงานสนามเป็นต้นมา

กระทรวงธรรมการ เป็นชื่อเดิมของกระทรวงศึกษาธิการ ตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2435 ในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 กระทรวงธรรมการในระยะแรกมีหน้าที่จัดการพระศาสนา การศึกษา การพยาบาลและพิพิธภัณฑ์ มีกรมในสังกัด 5 กรมคือ กรมธรรมการกลาง กรมศึกษาธิการ กรมพยาบาล การพิพิธภัณฑ์ และกรมสังฆการี ที่ทำการกระทรวงศึกษาธิการ ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งจนถึงปัจจุบันนี้ได้มีการย้ายมาหลายแห่งด้วยกัน ในสมัยแรกก่อตั้งในปีพ.ศ. 2435 นั้น ที่ทำการกระทรวงธรรมการตั้งอยู่ที่ตึกริมประตูพิมานไชยศรี (ปัจจุบันเป็นสำนักงานพระคลังข้างที่) มีเสนาบดีคน แรกคือ พระยาภาสกรวงษ์ (พร บุนนาค) ในปีพ.ศ. 2441 ได้ย้ายที่ทำการมาอยู่ที่อาคารสุนันทาลัย ในปีพ.ศ. 2448 ได้ย้ายไปอยู่ที่ตึกสร้างใหม่ที่พระราชวังบวรฯ (ที่ตั้งโรงละครแห่งชาติในปัจจุบัน) นับรวมอายุที่ทำการอยู่ในสุนันทาลัย 8 ปี ต่อมาในปีพ ต่อมาในปีพ.ศ. 2452 ได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านเจ้าพระยารัตนาธิเบศร์ ริมปากคลองโอ่งอ่าง (ปัจจุบันเป็นที่ทำการกรมการข้าว) พ.ศ. 2483 ได้ย้ายมาอยู่ที่วังจันทรเกษม จนถึงปัจจุบัน

ออฟฟิตแผนที่ เป็นหน่วยงานที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 โปรดเกล้า ฯ ให้ตั้งขึ้นภายหลังจากที่พระองค์เสด็จกลับจากต่างประเทศทางเกาะชวา แหลมมลายู และอินเดีย เมื่อ พ.ศ. 2416 ได้ทรงนำ นายเฮนรี่ อาละบาสเตอร์ ซึ่งเคยเป็นราชทูตอังกฤษ เข้ามารับราชการเป็นที่ปรึกษาส่วนพระองค์ นายอะลาบัสเตอร์ได้ถวายคำแนะนำให้จัดตั้งกองทำแผนที่ขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2418 โดยเริ่มทำแผนที่ผังเมืองกรุงเทพฯ ต่อมานายอาละบาสเตอร์ได้ทูลขออนุมัติ ว่าจ้างนายเจมส์ นายแมคคาธี ให้รับราชการการทำแผนที่ในประเทศไทย นายแมคคาธีได้รับการบรรจุในสังกัดฝ่ายกลาโหม ทั้งนี้เพราะ ราชการแผนที่จะต้องทำ ในเวลานั้นอยู่ในเขตปกครองของสมุหกลาโหม พ.ศ. 2426 จึงได้โปรดเกล้าฯ ให้จัดตั้งโรงเรียนแผนที่ขึ้นในพระบรมมหาราชวังอยู่ในบังคับบัญชาของสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ผู้บัญชาการกรมทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ เมื่อผลิตนักแผนที่ได้บ้างแล้วจึงโปรดเกล้าให้จัดตั้งกรมแผนที่ขึ้น เมื่อวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2428 มีพระวิภาคภูวดล (เจมส์ แมคคาธี) เป็นเจ้ากรมคนแรกคงสังกัดอยู่ในกรมทหารมหาดเล็ก รักษาพระองค์ พ.ศ. 2435 กรมแผนที่ได้ย้ายไปสังกัดกระทรวงเกษตราธิการ มีสำนักงานตั้งอยู่ที่วังสระปทุม ที่ซึ่งเป็นกรีฑาสถานแห่งชาติในปัจจุบัน และได้ขยายกิจการกรมแผนที่ทหารไปในมณฑลต่างๆ เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2452 กรมแผนที่ได้ย้ายมาสังกัดกระทรวงกลาโหมแล้วย้ายสำนักงานมาอยู่บริเวณปากคลองตลาด และต่อมาประมาณกลางปี ​​พ.ศ. 2474 จึงย้ายมาอยู่เชิงสะพานช้างโรงสี ข้างกระทรวงกลาโหม

2. การใช้พื้นที่ภายหลังการเป็นโรงเรียนราชินี

การใช้พื้นที่ของโรงเรียนราชินีในช่วงเวลานี้ นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2449 เป็นต้นมา เมื่อสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ ได้กราบบังคมทูลพระกรุณาขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตย้ายโรงเรียนราชินีจากตึกแถวมุมถนนอัษฎางค์และ ถนนจักรเพชรมาอยู่บริเวณสุนันทาลัย จนกระทั่งปัจจุบัน

ประวัติโรงเรียนราชินีสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได H พระราชทานกำเนิดโรงเรียนราชินี ที่มุมตึกอัษฎางค์ และถนนจักรเพชร ตำบลปากคลองตลาด จังหวัดพระนคร ซึ่งเป็นทรัพย์สินส่วนพระองค์ เมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2447 โดยได้ทรงจ้างครูมาจากประเทศญี่ปุ่น 3 คนได้สอนภาษาอังกฤษ คำนวณ วิทยาศาสตร์ วาดเขียน เย็บปัก และการประดิษฐ์ดอกไม้แห้ง ครูทั้งสามคนนี้อยู่ประจำโรงเรียน คนหนึ่งชื่อ มิสยาซูอิ เททสุ (yasui tetsu) สำเร็จการ ศึกษาจากประเทศอังกฤษ เป็นอาจารย์ใหญ่ และสอนวิชาภาษาอังกฤษ คำนวณ และวิทยาศาสตร์ มิสคิโยะ โคโน่ เป็นอาจารย์รอง สอนวิชาวาดเขียน และเย็บปัก มิสโทมิ นางาจิมะ เป็นอาจารย์รอง สอนวิชาการประดิษฐ์ดอกไม้แห้ง อีกทั้งยังได้ทรงจัด จ้างสตรีไทยมาเป็นครูสอนภาษาไทยและการตัดเย็บเสื้อผ้าอีกคนหนึ่ง

สมเด็จพระศรีพัชรินทรา บรมราชินีนาถได้พระราชทานโครงการศึกษาไว้คือ ให้มีความรู้ทางการช่างฝีมือขนาดสามารถประกอบอาชีพได้ ให้อ่านออกทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ และสามารถเขียนให้ผู้อื่นเข้าใจได้ มีการอบรมศีลธรรม จรรยา และ มารยาท พระราชทานทรัพย์ส่วนพระองค์เป็นค่าใช้จ่ายต่างๆในโรงเรียน ตลอดจนเงินเดือนครูนักเรียนโรงเรียนราชินีเลขประจำตัว 1 คือ คุณหญิงอนุชิตชาญชัย (อิง สวสดิ์ชูโต) บุตรี พระตำรวจเอกเจ้าพระยาราชศุภมิตร (อ๊อด ศุภมิตร) และคุณทรัพย์ คุณหญิงอนุชิตชาญชัย เป็นผู้เชิดชูพระเกียรติคุณของสมเด็จพระพันปี ผู้พระราชทานกำเนิดโรงเรียนเป็นอย่างดี โดยที่ได้เป็นมารดาของสตรีที่ได้รับตำแหน่งปลัดเทศบาลเป็นคนแรกของโลก คือ คุณนันทกา สุประภาตะนันทน์

ส่วนนักเรียนรุ่นแรกที่จบชั้นของโรงเรียนสมัยนั้น สอบไล่ได้ 4 คน คือ เลขประจำตัว 2 หม่อมหลวงแฉล้ม บุตรี หลวงราชดรุณรักษ์ เลขประจำตัว 7 หม่อมหลวงปก บุตรี พระยาวิสุทธิสุริยศักดิ์ เลขประจำตัว 17 นิล บุตรี หลวงจันทรามาตย์ เลขประจำตัว 35 หม่อมเจ้าพรพิมลพรรณ พระธิดาใน พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นนราธิปประพันธ์พงศ์

เมื่อสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถเสด็จสวรรคต สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฏราชกุมาร (พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว) ได้ทรงรับพระราชภารกิจแทนสมเด็จพระบรมราชชนนีทรงพระกรุณา โปรดเกล้าฯให้หลวงอภิรักษ์ราชฤทธิ์ (พระยาสุรินทราชา-นกยูงวิเศษกุล) เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนและให้สอนวิชาภูมิศาสตร์ในชั้นใหญ่เพิ่มขึ้นอีกวิชาหนึ่ง

สมัยแรกโรงเรียนแบ่งเป็น 2 ภาค ในภาคเรียนที่สองของปีแรกที่ก่อตั้งนั้น โรงเรียนได้ย้ายไปอยู่ตึกริมแม่น้ำเจ้าพระยาใกล้ปากคลองคูเมืองเดิมข้างเหนือ บริเวณท่าช้างวังหน้า ข้างวังมะลิวัลย์ของกรมพระนเรศวรฤทธิ์ Phra Athit Road (ปัจจุบัน เป็นสถานที่ตั้งขององค์การยูนิเซฟ) สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ ทรงมีพระราชเสาวนีย์ให้หม่อมเจ้า มัณฑารพ กมลาศน์มาเป็นอาจารย์สอนนักเรียนชั้นใหญ่ หม่อมเจ้าเฉลียววรรณมาลา กมลาศน์ สอนนักเรียนชั้นเล็กและให้เปิดรับ นักเรียนกินนอน ในปี พ.ศ. 2448

ปี พ.ศ. 2449 สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถได้กราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้โรงเรียนราชินีได้ย้ายมาอยู่ ณ สถานที่สุนันทาลัย ซึ่งเป็นอนุสรณ์สถานการสิ้นพระชนม์ ของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเมื่อครูญี่ปุ่นทั้งสามทำการสอนอยู่จนหมดสัญญาจ้างแล้วจึงกลับประเทศของตน ขณะนั้นโรงเรียนมีนักเรียนจำนวน 105 คน ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้ หม่อมเจ้ามัณฑารพ กมลาศน์ รักษาการตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ หม่อมเจ้าพิจิตรจิราภา เทวกุล เป็นอาจารย์พิเศษ พระยาวิสุทธิสุริยศักดิ์ (เจ้าพระยาพระเสด็จสุเรนทราธิบดี - หม่อมราชวงศ์เปีย มาลากุล) เป็นผู้อำนวยการแทนพระยาสุ รินทราชาซึ่งกราบถวายบังคมลาไปรับราชการหัวเมือง พระยาไพศาลศิลปศาสตร์ (เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี - สนั่น เทพหัสดิน ณ อยุธยา) ได้มาช่วยเหลือกิจการของโรงเรียนอยู่ด้วย เพราะพระยาวิสุทธิสุริยศักดิ์ ได้ดำรงตำแหน่งเสนาบดี มีงานราชการมากไม่สามารถ มาดูแลโรงเรียนได้สม่ำเสมอ

ต่อมาหม่อมเจ้ามัณฑารพ กมลาศน์ และหม่อมเจ้าเฉลียววรรณมาลา กมลาศน์ กราบถวายบังคมลาออกจากโรงเรียน จึงโปรดเกล้าฯให้หม่อมเจ้าพิจิตรจิราภา เทวกุล เป็นอาจารย์ใหญ่ตั้งแต่วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2450 โรงเรียนเริ่มใช้ หลักสูตรของกระทรวงธรรมการตั้งแต่ครั้งนั้น แต่วิชาประดิษฐ์ดอกไม้แห้งชึ่งไม่มีในหลักสูตรยังคงจัดสอนแก่นักเรียนชั้นใหญ่ต่อไป

ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ได้พระราชทานที่ดินบริเวณที่ตั้งของป้อมมหาฤกษ์ที่อยู่หน้าโรงเรียนเพื่อให้โรงเรียนมีอาณาเขตกว้างขวางออกไป ทางโรงเรียนจึงได้จัดการรื้อป้อมออก

ปี พ.ศ. 2457 ได้เปิดแผนกการช่างขึ้นอีกแผนกหนึ่ง สอนภาษาไทยถึงชั้นประถม 3 (จบระดับประถมศึกษาสมัยนั้น) สอนวิชาเย็บปักถักร้อย ทำดอกไม้สด ดอกไม้แห้ง และประกอบอาหาร สอนให้มีความรู้ถึงขั้น เป็นครูได้ แต่นักเรียนส่วนมากเป็นนักเรียนในบำรุง ซึ่งไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียน แผนกนี้มีอันต้องยุบเลิกไปเมื่อปี พ.ศ. 2470 เพราะรายได้ไม่พอกับรายจ่าย ปรากฏว่านักเรียนที่สำเร็จจากแผนกการช่างนี้หลาย คนได้ไปสอนการฝีมือในโรงเรียนสตรีต่างๆ ของกรมศึกษาธิการ

ปี พ.ศ. 2460 โรงเรียนได้เปิดชั้นมัธยมวิสามัญขึ้นสอนภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศส และวิชาวาดเขียน มีครูชาวต่างประเทศ ที่สำเร็จวิชาเหล่านี้มาสอนร่วมกับครูไทย และในปีนี้โรงเรียนได้รับใบรับรองวิทยฐานะจากกระทรวงศึกษาธิการ

ปี พ.ศ. 2462 สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ เสด็จสวรรคต นับแต่นั้นโรงเรียนได้รับความอุปการะจากเจ้านายหลายพระองค์ ซึ่งประทานเงินบำรุงโรงเรียนบ้าง ตั้งทุนสำหรับนักเรียนที่เรียนดีบ้าง ปี พ.ศ. 2465 ได้ตั้ง หน่วยอนุกาชาด (ยุวกาชาด) ขึ้น ปี พ.ศ. 2466 เปิดแผนกอนุบาลทารกขึ้นอีกแผนกหนึ่ง รับเด็กอายุ 3-5 ขวบ โดยไม่เก็บเงินบำรุง

ปี พ.ศ. 2471 โรงเรียนแบ่งภาคเรียนเป็น 3 ภาค และปิดในวันเทศกาลต่างๆ ตามปฏิทินหลวง และให้นักเรียนแต่งเครื่องแบบอย่างที่แต่งอยู่ทุกวันนี้ ชั้นเรียนมีมัธยมวิสามัญ 2 ห้อง มัธยมสามัญ 6 ห้อง ประถม 3 ห้อง เตรียมประถม 1 ห้อง รวม 12 ห้องเรียน การเรียนของมัธยมวิสามัญแบ่งเป็น 2 สาย ตามหลักสูตรของกระทรวงศึกษาธิการ คือ แผนกภาษาและแผนกวิทยาศาสตร์

ปี พ.ศ. 2472 สมเด็จพระราชปิตุจฉา เจ้าฟ้าวไลยอลงกรณ์ กรมหลวงเพชรบุรีราชสิรินธร ทรงสร้างโรงเรียนราชินีบนขึ้น ได้ย้ายชั้นมัธยมวิสามัญศึกษาจากโรงเรียนราชินีไปเรียนที่โรงเรียนราชินีบน โรงเรียนราชินีจึงเปิดสอนตั้งแต่ชั้นอนุบาล ถึงชั้นมัธยมปีที่ 6 เป็นชั้นสูงสุด ต่อมาได้ตั้งแผนกวิสามัญการเรือนขึ้น ซึ่งได้ยุบเลิกไปในปี พ.ศ. 2486 และได้เริ่มเปิดชั้นเตรียมอุดมศึกษาปีที่ 1 ขึ้นในปี พ.ศ. 2489

ปี พ.ศ. 2483 สมาคมนักเรียนเก่าราชินีในพระบรมราชินูปถัมภ์ได้จดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายปี พ.ศ. 2484 สมเด็จพระศรีสวรินทิรา บรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า โปรดเกล้าฯ ให้จัดตั้ง "ราชินีมูลนิธิ" ขึ้น มี หม่อมเจ้า พิจิตรจิราภา เทวกุล เป็นผู้จัดการโรงเรียนและเป็นประธานกรรมการ และมีกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิอีก 8 ท่าน

ปี พ.ศ. 2486 หม่อมเจ้าพิจิตรจิราภา เทวกุล อาจารย์ใหญ่ถึงชีพิตักษัย หม่อมเจ้าอัจฉราฉวี เทวกุล ดำรงตำแหน่งอาจารย์ใหญ่สืบต่อมา หม่อมเจ้าวงศ์ทิพย์สุดา เทวกุล เป็นผู้จัดการโรงเรียนและเป็นประธานกรรมการ "ราชินีมูลนิธิ"

วันที่ 15 กันยายน พ.ศ.2487 - วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ.2488 ซึ่งอยู่ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 โรงเรียนได้อพยพไปทำการสอนชั่วคราวที่วัดชีโพน ตำบลแควน้อย อำเภอผักไห่ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ทั้งนี้เพราะกระทรวงศึกษาธิการมีคำสั่งให้ปิดโรงเรียนในเขตชั้นในเป็นการชั่วคราว จนกระทั่งกลับมาทำการสอน ณ ที่เดิม จนกระทั่งปี พ.ศ. 2488 จึงได้ย้ายกลับมาทำการสอน ณ ที่เดิมนับแต่นั้นมาโรงเรียนเปิดสอนตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาตอนปลาย การดำเนินกิจการของโรงเรียน การสอน การวัดผลการศึกษา เป็นไปตามระเบียบของกระทรวงศึกษาธิการทุกประการ

ในปี พ.ศ.2494 โรงเรียนราชินีปิดชั่วคราว เนื่องจากเกิดการปฏิวัติทางการเมืองขึ้น เมื่อเย็นวันที่ 29 มิถุนายน มีการยิงต่อสู้กันระหว่างฝ่ายรัฐบาลและฝ่ายปฏิวัติ ตึกนาฬิกา ตึกมัธยม ตึกประชุม ตึกอนุบาล และเรือนพยาบาลถูกกระสุนและระเบิดเสียหายเป็นอันมาก การเสียหายคราวนั้น รัฐบาลได้มอบหมายกระทรวงมหาดไทยและกระทรวง ศึกษาธิการร่วมกันพิจารณาจัดการซ่อมสร้างให้ใหม่จนสำเร็จและดำเนินการเปิดเรียนได้ในเวลาต่อมา ในเวลานี้น่าจะมีการรื้อถอนอาคารสุนันทาลัย (หอนาฬิกา) และมีการสร้างอาคารเรียนใหม่หลายหลังด้วยกันปี พ.ศ.2512 หม่อมเจ้าวงศ์ทิพย์สุดา เทวกุล ถึงชีพพิตักษัย หม่อมเจ้าอัจฉราฉวี เทวกุล จึงดำรงตำแหน่งผู้จัดการโรงเรียน และประธานกรรมการ "ราชินีมูลนิธิ"

ปี พ.ศ.2516 นางเสนาะจิตร สุวรรณโพธิ์ศรี ทำหน้าที่รักษาการครูใหญ่ เพราะหม่อมเจ้าอัจฉราฉวี เทวกุล ทรงพระชรา ไม่สามารถบริหารงานได้ปี พ.ศ.2517 นางเสนาะจิตร สุวรรณโพธิ์ศรี ลาออก พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าสุทธสิริโสภา ผู้จัดการโรงเรียน ทรงทำหน้าที่รักษาการครูใหญ่

ปี พ.ศ.2518 หม่อมราชวงศ์ผกาแก้ว จักรพันธุ์ ได้รับแต่งตั้งเป็นครูใหญ่ และลาออกเมื่อปี พ.ศ.2523 นางประยงค์ศรี อุณหธูป ได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งครูใหญ่แทนปี พ.ศ.2533 นางประยงค์ศรี อุณหธูป เกษียณอายุ หม่อมหลวงประทิ่นทิพย์ นาครทรรพ ได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งครูใหญ่ปี พ.ศ.2541 พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าสุทธสิริโสภาผู้จัดการโรงเรียนสิ้นพระชนม์ ราชินีมูลนิธิจึงแต่งตั้งให้ หม่อมหลวงประทิ่นทิพย์ นาครทรรพ ดำรงตำแหน่งผู้จัดการอีกหนึ่งตำแหน่งปี พ.ศ.2547 หม่อมหลวงประทิ่นทิพย์ นาครทรรพ ยังคงดำรงตำแหน่งผู้จัดการ นางเรืองศิริ สิงหเดช ได้รับการแต่งตั้งเป็นครูใหญ่

พระบรมวงศานุวงศ์ที่เคยทรงศึกษา ณ โรงเรียนราชินี มีอาทิ สมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิ์ศจี พระวรราชชายาในรัชกาลที่ 6 สมเด็จพระราชปิตุจฉาเจ้า เจ้าฟ้าวไลยอลงกรณ์นรินทรเทพยกุมารีกรมหลวงเพชรบุรีราชสิรินธร สมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีพระบรมราชินี ในรัชกาลที่ 7 สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาสิริโสภาพัณณวดี สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนากรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ พระวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าสุทธสิริโสภา พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าโสมสวลีพระวรราชาทินัดดามาตุ and her granddaughter พระองค์เจ้าพัชรกิติยาภา

ประวัติการศึกษาของนักเรียนที่สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนนั้นมีมากมาย เช่น คุณสายหยุด เก่งระดมยิง เป็นผู้หญิงคนแรกของประเทศไทยที่ได้ทุนเล่าเรียนหลวงไปศึกษาวิชาแพทย์ สหรัฐอเมริกา คุณฉลบชลัยย์ (มหานีรานนท์) พลางกูร สอบชิงทุนรัฐบาลได้ที่ 1 แผนกภาษาศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษ คุณจันทร์แจ่ม อินทุโสภณ ได้ทุนกรมพัสดุศึกษาวิชาการค้า สหรัฐอเมริกา คุณชุมสิน ณ นคร สอบชิงทุนไปศึกษาวิชาการเรือน ประเทศญี่ปุ่น คุณภาณี แก้วเจริญ นักเรียนหญิงคนแรกที่สอบคัดเลือกเข้าเป็นนิสิตคณะวิทยาศาสตร์ Chulalongkorn University ได้คะแนนสูงสุด รับรางวัล 500 บาท คุณประอรนุช จันทรสมบูรณ์ ได้ทุนไปศึกษาประเทศอังกฤษ คุณพิมพ์ใจ วิสูตรโยธาภิบาล คุณสหัทยา หงสกุล คุณสุวพิตร เทียนทอง คุณวิสาขา บัณฑิตย์ คุณภัสสร สิงคาลวณิช ได้ทุนเอเอฟเอส และคุณนันทนา เภกะนันทน์ ได้ทุนอเมริกันฟิลด์เซอร์วิล คุณสุกัญญา ชลศึกษ์ หรือ กฤษณา อโศกสิน นักเขียนนวนิยายชื่อดัง และปราศรัย (แสงชูโต) รัชไชยบุญ หรือ นิดา นักแปล เป็นต้น

ประวัติอาคารสุนันทาลัย อาคารสุนันทาลัย เป็นอนุสรณ์สถานที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นในระหว่างปี พ.ศ.2423-2425 เพื่อเป็นสิ่งแสดงความอาลัยรักถึงพระมเหสี คือ สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี1 ซึ่งสิ้นพระชนม์ด้วยอุบัติเหตุเรือพระที่นั่งล่มพร้อมพระราชธิดา สมเด็จเจ้าฟ้ากรรณาภรณ์เพชรรัตน์ พระชันษา 3 พรรษา และเจ้าฟ้าในพระครรภ์ ที่ตำบลบางพูด อำเภอปากเกร็ด Nonthaburi Province ในคราวโดยเสด็จพระราชดำเนินประพาสบางปะอิน เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ.2423 (ศันสนีย์ วีระศิลปชัย 2537 :147-150)

เมื่อพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชดำริเห็นสมควรที่จะสร้างสถานศึกษาและอบรมกุลสตรีขึ้น เพื่อเป็นอนุสรณ์แด่สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ หลังจากได้เตรียมการต่างๆพร้อมแล้ว พระองค์เสด็จพระราชดำเนินไปทรงวางศิลาฤกษ์สถานศึกษาที่จะสร้างเป็นอนุสรณ์นี้ เมื่อปีมะโรง จุลศักราช 1242 ตรงกับวันที่ 3 มีนาคม พ.ศ.2423 และได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานสถานศึกษาสำหรับกุลสตรีว่า “สุนันทาลัย” แต่ยังไม่ได้เปิดทำการเรียนการสอน จากเอกสารชั้นต้นสันนิษฐานได้ว่า เป็นการก่อฤกษ์เพื่อสร้างอาคารสุนันทาลัยหลังเดิม คือ ตึกที่มีตราพระเกี้ยวและนาฬิกาบนแผงหน้าจั่ว ต่อมา ใน พ.ศ.2425 ได้มีการก่อสร้างอาคารเพิ่มเติมที่ฝั่งเหนือของตึกสุนันทาลัยหลังเดิม ดังข้อความในจดหมายราชกิจรายวัน วันที่ 4ฯ4 ค่ำ ปีมะเมีย จัตวาศก จ.ศ.1244

“...เวลาบ่าย 2 โมงเศษ เสด็จออกรถทรงพระที่นั่งไปทางหน้าวัดพระเชตุพน ไปประทับที่ประตูช่องกุด ออกสุนันทาลัย เสด็จขึ้นทรงพระราชยาน ไปประทับโรงพิธีซึ่งจะก่อพระฤกษ์ตึกหลวงข้างด้านเหนือ ในที่สุนันทาลัย ทรงจุดเทียนนมัสการพระมงคลเทพมุนี ถวายศีล แล้วเสด็จมาทรงจับแท่งศิลาฤกษ์โรยรอยวางได้ที่ มีประโคมตามธรรมเนียมแล้วทรงก่อด้วยอิฐ เงิน ทอง นาก และโปรดให้พระบรมวงศานุวงศ์ทรงก่อองค์ละแผ่น ครั้งพระสงฆ์ถวายอดิเรกแล้ว เสด็จพระราชดำเนินไปทอดพระเนตรโรงเรียนของสมเด็จพระนางเจ้า หลังข้างใต้คู่กับหลังที่ก่อใหม่นี้...”

เหตุการณ์นี้สันนิษฐานว่าเป็นการสร้าง Royal Seminary หรือที่เรียกว่า ตึกสุนันทาลัย หลังปัจจุบัน (ตึกที่มีตราแผ่นดินประดับบนแผงหน้าจั่ว) เพราะเอกสารได้บันทึกว่า พระองค์ได้เสด็จพระราชดำเนินทอดพระเนตรโรงเรียนหลังข้างใต้คู่กับหลังก่อใหม่นี้ ซึ่งตึก Royal Seminary ได้ตั้งอยู่ทางฝั่งเหนือของตึกสุนันทาลัยหลังเดิม (หลังที่มีตราพระเกี้ยวและนาฬิกาบนแผงหน้าจั่ว) โดยทั้ง 2 หลังสร้างเป็นตึกใหญ่ 2 ชั้น 2 หลัง ตามสถาปัตยกรรมยุโรปจึงสามารถสันนิษฐานได้ว่า ตึกสุนันทาลัยหลังที่ปรากฏอยู่ในปัจจุบัน (Royal Seminary) สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2425 โดยก่อสร้างเสร็จและเปิดทำการเรียนการสอนเมื่อ พ.ศ.2435

“โรงเรียนสุนันทาลัย” หรือที่เรียกกันสมัยแรกตั้งว่า “โรงสกูลสุนันทาลัย” นอกจากตั้งขึ้นในการพระราชกุศลเพื่ออุทิศต่อสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์แล้ว ยังมีพระประสงค์จะให้ตึกแห่งนี้เป็นที่บำรุงสาธารณศึกษาแก่เหล่าสตรี เนื่องจากขณะที่สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ยังทรงพระชนม์ชีพอยู่นั้นทรงสนพระทัยด้านการศึกษาเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการศึกษาของชาวบ้านสามัญ ดังพระราชปรารภเมื่อครั้งยังทรงดำรงพระชนม์ ที่ว่า “สตรีนั้นไร้ที่ศึกษาอบรม จะมีอยู่ก็เพียงแต่ในพระบรมมหาราชวัง ซึ่งสตรีชาวบ้านก็มิอาจเข้าไปศึกษาอบรมได้ ถ้ามีสถานที่ศึกษาอบรมสำหรับสตรี ฐานะของกุลสตรีไทยคงจะดีขึ้น” และตำราเรียนส่วนหนึ่งของโรงเรียนนี้ได้มาจาก โคลงฉันท์กาพย์กลอนซึ่งโปรดให้แต่งขึ้นเนื่องในการพระเมรุ (โรงเรียนราชินี 2528 :15)

การใช้งานอาคารสุนันทาลัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จพระราชดำเนินไปทรงวางศิลาก่อฤกษ์อาคารสถานศึกษาที่จะสร้างเป็นอนุสรณ์สำหรับสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ เมื่อวันที่ 3 มีนาคม พ.ศ.2423 (โรงเรียนราชินี 2528 :15) เมื่อแล้วเสร็จได้ย้ายโรงเรียนนันทอุทยาน ซึ่งสอนภาษาอังกฤษ มาตั้งที่สถานที่แห่งนี้ในปี พ.ศ.2429 (แต่หลักฐานดวงกำเนิดโรงเรียนคือ พ.ศ.2423)จากเรื่องความจำจากโรงเรียนสุนันทา ลัยในหนังสืออนุสรณ์สาส์น 75 ปี มีข้อความบางส่วนจาก “บันทึกความทรงจำ” ของหม่อมเจ้าจงจิตรถนอม ดิศกุล พิมพ์เป็นที่ระลึกในการพระราชทานเพลิงศพหม่อมเจ้าจงจิตรถนอม ดิศกุล ในวันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ .2521 และจากการสัมภาษณ์ของ ส.ศิวรักษ์ ในหนังสือ “สัมภาษณ์หม่อมเจ้าจงจิตรถนอม ดิศกุล” ซึ่งมีข้อความที่คล้ายกัน ได้กล่าวถึงจำนวนนักเรียนของโรงเรียนสุนันทาลัยและการใช้อาคารสุนันทาลัยในอดีตว่า

“...ความจำจากโรงเรียนสุนันทาลัยปี ร.ศ.113 (พ.ศ.2437) เสด็จพ่อโปรดให้ข้าพเจ้าเข้าไปเป็นนักเรียนโรงเรียนสุนันทาลัย ในโรงเรียนครั้งนั้นมีนักเรียนราว 25-30 คน เพราะใช้แต่ตึกประชุมหลังเดียวของโรงเรียนเท่านั้น คือ ห้องประชุมของโรงเรียนเดี๋ยวนี้ เดิมกั้นเป็น 4 ห้อง ชั้นล่างเป็นที่เรียน แลรับประทานอาหาร ห้องรับประทานอาหารครูแม่มชาติอังกฤษแยกรับประทานต่างหาก ส่วนครูไทยรับประทานอาหารอนู่กับนักเรียนจัดเป็นที่ยกพื้นสองข้าง ตั้งสำรับ ขันน้ำ กระโถน รับประทานที่ละ 2 คน...” (โรงเรียนราชินี 2522 :35)

จากข้อความข้างต้น สันนิษฐานได้ว่าเป็นตึกสุนันทาลัยหลังปัจจุบัน (Royal Seminary) เพราะมีบทความเรื่อง โรงเรียนราชินีสมัยข้าพเจ้า ในหนังสืออนุสรณ์สาส์น 75 ปี ราชินี โดยหม่อมเจ้าอัปภัศราภา เทวกุล ได้กล่าวถึงห้องประชุมของโรงเรียนราชินี คือ ตึกที่มีตราแผ่น ร.5พ.ศ.2437 ภายหลังจากสร้างตึกสุนันทาลัย (Royal Seminary) เสร็จแล้ว โรงเรียนได้ใช้ตึกนี้ในส่วนชั้นล่างเป็นที่เรียนและรับประทานอาหาร โดยกั้นเป็น 4 ห้อง และชั้นบนใช้เป็นห้องประชุม ดังข้อความข้างต้น

โรงเรียนสตรีสุนันทาลัยได้ดำเนินกิจการมาจนกระทั่ง พ.ศ.2445 เนื่องด้วยนักเรียนมีน้อยและสถานที่ชำรุดทรุดโทรมจนต้องหยุดกิจการลงในช่วงต่อมาตัวอาคารยังคงได้รับใช้แผ่นดินด้วยการเป็นที่ตั้งของสถานที่ราชการสำคัญ ได้แก่ ในปี พ.ศ.2441-2447 กระทรวงธรรมการได้ขอย้ายมาอยู่ที่ตึกสุนันทาลัย (Royal Seminary) ปี พ.ศ.2446 โรงเรียนนายเรือได้ขอยืมอาคารสุนันทาลัยเป็นที่พักของนักเรียนนายเรือชั่วคราว ในช่วงที่มีการซ่อมแซมพระราชวังเดิม ประมาณ 10 เดือน จึงได้คืนอาคารให้แก่กระทรวงธรรมการ และในเดือนมีนาคม ปี พ.ศ.2448 กระทรวงธรรมการได้ใช้อาคารเป็นที่เก็บรักษาพัสดุของกระทรวง และมีการจัดตั้งเป็นโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษด้วย คือ โรงเรียนสวนกุหลาบอังกฤษ

กระทั่งท้ายสุดในปี พ.ศ.2449 โรงเรียนสวนกุหลาบอังกฤษย้ายออกไปที่ตึกแม้นนฤมิตร โรงเรียนวัดเทพศิรินทราวาส และกิจการของโรงเรียนราชินี ซึ่งสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้า อยู่หัว เป็นองค์ผู้พระราชทานกำเนิด ได้ขยายกิจการมากขึ้น ทำให้ห้องเรียนไม่เพียงพอ สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ จึงได้กราบบังคมทูลพระกรุณาขอพระราชทานพระบรมราชานุญาต ย้ายโรงเรียนราชินีจากตึกแถวมุมถนนอัษฎางค์มาอยู่ที่โรงเรียนสุ นันทาลัย (กองบรรณาธิการ 2540 :42) พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้โรงเรียนราชินีย้ายมาตั้งอยู่ใช้สถานที่สุนันทาลัย ตามคำกราบบังคมทูล (โรงเรียนราชินี 2531 :143) นับแต่นั้นมาโรงเรียนสุนันทาลัยที่สมัยแรกตั้งเรียกว่า โรงสกูลสุนันทาลัย ดังที่ปรากฏคำว่าโรงสกูลสุนันทาลัยบนหน้าจั่วอาคารสุนันทาลัย ก็เปลี่ยนมาใช้ชื่อโรงเรียนราชินีจนถึงปัจจุบันนี้

ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานที่ดินบริเวณที่ตั้งของป้อมมหาฤกษ์ ที่อยู่หน้าโรงเรียน เพื่อให้โรงเรียนมีอาณาเขตกว้างขวางออกไป ทางโรงเรียนจึงได้จัดการรื้อป้อมมหาฤกษ์ที่อยู่ภายในพื้นที่ออกพ.ศ.2456 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระมหากรุณาโปรดเกล้าฯ ให้กระทรวงธรรมการมอบตึกสุนันทาลัย และที่ดินรวมทั้งสมบัติของสุนันทาลัย ถวายสมเด็จพระบรมราชินีนาถ เพื่อทำนุบำรุงเป็นโรงเรียนราชินีสืบไป เพราะแต่เดิมนั้น His Majesty King Chulalongkorn ได้พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้อาศัยเป็นเพียงที่สอนวิชา ยังไม่ได้พระราชทานให้เป็นสมบัติของโรงเรียน

พ.ศ.2454-2463 จากบทความเรื่อง ”โรงเรียนราชินีสมัยข้าพเจ้า” ในหนังสืออนุสรณ์สาส์น 75 ปี ราชินี โดยหม่อมเจ้าอัปภัศราภา เทวกุล ซึ่งเข้าเรียนในปี พ.ศ.2454 และจบชั้นมัธยมในปี พ.ศ.2463 ได้กล่าวถึงการใช้งานของตึกสุนันทาลัย (Royal Seminary) ในเวลานั้นว่า 

“...โรงเรียนนั้นตั้งอยู่นอกกำแพงเมือง เจาะกำแพงเมืองเป็นประตู ไม่มีป้ายชื่อโรงเรียนเหมือนเดี๋ยวนี้ กำแพงตลอดแนวทางใต้ก็เป็นตึกวิทยาศาสตร์ กำแพงด้านเหนือก็กลายเป็นตึกพยาบาลตลอดจนเป็นตึกอนุบาล ในโรงเรียนแต่เดิมมีเรือนไม่สำหรับเด็กเรียนชั้นมัธยม และชั้นประถม มีตึกสร้างขึ้นตั้งแต่เป็นโรงเรียนสุนันทาลัย 2 หลัง ตึกหนึ่งเรียกว่า ตึกนาฬิกา เพราะมีนาฬิกาอยู่ที่หน้าจั่ว ชั้นบนเป็นที่อยู่ของแม่บ้าน และที่นอนสำหรับนักเรียนและครูที่อยู่ประจำโรงเรียน ชั้นล่างปูพื้นไม้ มีม้ายาวๆ สำหรับนักเรียนชั้นมูลวางหนังสือ และกระดานชนวน ส่วนตัวนักเรียนนั่งกับพื้นไม้นักเรียนที่ไม่รู้หนังสือจะต้องมาตั้งต้นในห้องนี้ เช่นตัวข้าพเจ้า เดี๋ยวนี้รื้อแล้ว เพราะปูนหมดอายุ สร้างใหม่กลายเป็นตึกประชุม มีเวทีชั้นบน ชั้นล่างเป็นห้องสมุด หน้าตึกเคยเป็นสนามเด็กเล่น ก็กลายเป็นสระว่ายน้ำสำหรับออกกำลังกาย และหัดว่ายน้ำ ไม่ต้องอาศัยแม่น้ำ อีกตึกหนึ่งนั้นหน้าจั่วมีตราแผ่นดิน ร.5 ข้างใต้มีอักษรจารึกว่า โรงเรียนสุนันทาลัย...ฯลฯ ข้างบนเป็นห้องประชุม ข้างล่างเป็นห้องรับประทานอาหาร ซึ่งเดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นอยู่เช่นนั้น แต่เราเรียกว่าตึกแหม่ม จะเป็นเพราะแหม่มเคยอยู่ หรือเรียกตามที่มีตุ๊กตาแหม่มติดอยู่ที่หน้าตึกก็ไม่ทราบ...”

เพราะฉะนั้นในช่วง พ.ศ.2454-2463 ตึกสุนันทาลัย (Royal Seminary) ได้ถูกใช้ชั้นล่างเป็นที่รับประทานอาหารและชั้นบนเป็นห้องประชุม ตั้งแต่สมัยนั้นจนกระทั่งปัจจุบัน และเช่นเดียวกับเมื่อครั้งยังเป็นโรงเรียนสุนันทาลัยในปี พ.ศ.2437นอกจากนี้ยังมีรายละเอียดการตกแต่งอาคารของตึกสุนันทาลัย ที่ได้รับจากการบอกเล่าโดยศิษย์เก่าโรงเรียนราชินี เพื่อเป็นข้อมูลประกอบการอนุรักษ์ตึกสุนันทาลัย ดังที่สำนวน อมาตยกุล ศิษย์เก่าโรงเรียนราชินี แผนกภาษา ที่ได้เข้ามาศึกษาในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เมื่อ พ.ศ.2465 กล่าวไว้ในเรื่อง รำลึกถึงความหลัง จากหนังสืออนุสรณ์สาส์น 75 ปี ราชินี ไว้ว่า

“...นักเรียนชั้นมัธยมปีที่ 6 รุ่นข้าพเจ้าเป็นพวกที่โชคดีมาก เพราะท่านอาจารย์รับสั่งให้นักเรียนทั้ง 10 คน ขึ้นไปนอนตึกสุนันทาลัย ซึ่งเรียกกันว่า ตึกแหม่ม เป็นตึกที่สวยงามมาก...”

“...ตึกสุนันทาลัยซึ่งนักเรียนราชินีทุกรุ่นต้องรู้จัก และคุ้นเคยเป็นอย่างดี มีชื่อว่าเป็นตึกที่สวยที่สุดในโรงเรียน ตามผนังห้อง ตามเสา มีลวดลายกนกผนึกอยู่ โดยเฉพาะลายบนเพดานเป็นรูป ๑ เป็นลวดลายที่งดงามชวนดูยิ่งนัก ชาวต่างประเทศที่มาเยี่ยมเยียนมิสกวินน์ ได้มาเห็นตึกนี้แล้วต่างออกปากชมด้วยกันทุกคน...”

จากข้อความที่กล่าวถึงการประดับบริเวณผนังห้อง เสา มีลายกนกผนึกอยู่นั้น อาจจะเป็นลวดลายปูนปั้นประดับเสาอิงและกรอบซุ้มประตู-หน้าต่าง ซึ่งลายพรรณพฤกษาแบบฝรั่ง ฝ้าเพดานมีลายเป็นรูปเลข ๑ และตามมุมเพดานนั้นได้มีประติมากรรมรูปเทวดาเด็กฝรั่งแบบคิวปิด (Cupid) ประดับอยู่ โดยนงลักษณ์ โกษากุล กล่าวไว้ในเรื่อง ตัวเธอสิดอกหนึ่ง ณ อุทยานราชินี ในหนังสืออนุสรณ์สาส์น 75 ปี ราชินี ความว่า

“...ก็มีที่ตึกสุนันทาลัยใช้เป็นที่ประชุมใหญ่ ตึกสุนันทาลัยนี้เพดานสวยงามมาก เป็นลายปูนปั้นวิจิตรพิศดาร ตามมุมเพดานปั้นเป็นรูปเทวดาเด็กฝรั่งแบบคิวปิดที่เราเคยเห็นๆกันชะโงกง้ำอกมาน่าเอ็นดู อีกทั้งสีสันก็สวยงามมาก เวลาเราขึ้นไปสวดมนตร์ หรือประชุมพอง่วงๆ ก็ได้อาศัยรูปลายบนเพดานเหล่านี้แหละเป็นเครื่องแก้ง่วง...”

แต่ปัจจุบันลวดลายบนฝ้าเพดานและรูปเทวดาเด็กฝรั่งไม่มีแล้ว เนื่องจากในวันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ.2468 ได้เคยมีอุบัติเหตุที่แผ่นลวดลายประดับบนเพดานได้ตกลงมา ทำให้หม่อมเจ้าพิจิตรจิราภา เทวกุล ซึ่งดำรงตำแหน่งครูใหญ่ในขณะนั้น สั่งให้เอาแผ่นลวดลายประดับบนเพดานออกเสียให้หมด เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ

ประวัติการปรับปรุงและซ่อมแซมอาคารสุนันทาลัย หลังจากการก่อสร้างอาคารสุนันทาลัยจนแล้วเสร็จ ในเวลาต่อมาอาคารสุนันทาลัยทั้งสองหลังได้มีการซ่อมแซมและปรับปรุงมาโดยตลอด ดังนี้ระหว่างปี พ.ศ.2439-2440 ซึ่งเป็นโรงเรียนสตรีสุนันทาลัย อยู่ในการดูแลของกระทรวงธรรมการ โดยมีพระยาภาสกรวงศ์ เป็นเสนาบดีกระทรวงธรรมการ และพระเจ้าลูกยาเธอ พระองค์เจ้ากิติยากรวรลักษณ์ ทรงเป็นอธิบดีกรมศึกษาธิการ มีข้อมูลปรากฏอยู่ในเอกสารของกระทรวงธรรมการ ตามลำดับดังนี้ (เอกสารของของกรมศึกษาธิการรัชกาลที่ 5 กระทรวงธรรมการ เอกสารเลขที่ ศธ 50.18/22)

“…เดือนมีนาคม พ.ศ.2439 ช่วงโรงเรียนมีการปิดภาคเรียน มีการเปลี่ยนแปลงโรงเรียนโดยการก่อระเบียงใหม่ ที่ได้ทำการร่างแบบแล้วของตึกใหม่…”

ตึกใหม่ หมายถึง ตึกสุนันทาลัย (Royal Seminary) แสดงว่ามีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบระเบียงใหม่ ในปัจจุบันบางส่วนยังคงทำด้วยหินอ่อน

“...เดือนธันวาคม พ.ศ.2439 ได้ทำการซ่อมแซมบันไดและหลังคาตึกหลังเหนือที่รั่วให้ดี โดยทำการสั่งให้หลวงภักดีนฤเบศรไปทำการตรวจสอบในครั้งนี้...”

“...เดือนมีนาคม พ.ศ.2440 มีการซ่อมโดยผู้รับเหมาก่อสร้างชื่อ ซิฮันบเล ซ่อมตึกสุนันทาลัยหลังด้านเหนือ รื้อหลังคาซึ่งทำด้วยหินชนวนแล้วเปลี่ยนเป็นสังกะสี และได้มุงใหม่ด้วยเหล็กวิลาดให้แน่นหนาและเรียบร้อยและให้เหมือนที่เป็นอยู่ในเวลานี้ จัดทำสิ่งจำเป็นโดยเรียบร้อย คือทำรางน้ำ ทำด้วยเหล็กวิลาดและสังกะสี ซ่อมแซมด้วยปูนซีเมน และหุ้มด้วยตะกั่ว และทำสิ่งจำเป็นที่จะทำด้วยตะกั่วทั้งหมด และที่ต่อพับช่องรางสังกะสีซึ่งทำด้วยเหล็กวิลาดนั้นต้องทำใหม่ให้ดีไม่ให้รั่วได้...”

ตึก(สุนันทาลัย)หลัง(ด้าน)เหนือ คือ ตึกสุนันทาลัย (Royal Seminary) การซ่อมแซมในครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงการซ่อมแซมครั้งใหญ่ มีการเปลี่ยนหลังคาจากหินชนวนเป็นสังกะสี (ให้เหมือนกับตึกสุนันทาลัยหลังด้านใต้) ซึ่งไม่ได้ระบุว่าเปลี่ยนหลังคาทั้งหมดหรือเฉพาะหลังที่มุขส่วนหน้า (ยอดโดม) มีการเทปูนซีเมนต์บนพื้นกระเบื้องระเบียงด้านหน้าทั้ง 2 ปีก ดังเช่นในสภาพปัจจุบัน และที่กล่าวว่าหุ้มด้วยตะกั่วนั้น อาจหมายถึงการรองพื้นโครงสร้างไม้ด้วยแผ่นตะกั่วก่อนเทปูนทับ

“...เดือนมิถุนายน พ.ศ.2440 ซ่อมเพดาน ผนัง และหลังคาตึกหลังด้านเหนือ โดยการให้ช่างรับเหมามาตีราคา โดยจะหาผู้รับทำที่ดีที่สุดและถูกที่ในการซ่อมครั้งนี้...”

ซึ่งการซ่อมแซมในเดือนมีนาคมอาจมีปัญหาเกิดขึ้นอีก จึงระบุถึงการหาผู้รับทำที่ดีที่สุดและถูกที่ในการซ่อมในครั้งนี้ในช่วงระหว่างปี พ.ศ.2436-2440 นอกจากมีการซ่อมตึกสุนันทาลัยหลังเหนือแล้ว ยังมีการซ่อมแซมหลังด้านใต้ (ตึกนาฬิกา) ด้วย โดยอาคารด้านใต้ทรุดโทรมกว่า และได้รับการซ่อมแซมก่อน

ตั้งแต่วันที่ 27 กันยายน พ.ศ.2445 ได้มีการปิดโรงเรียนสุนันทาลัย เนื่องจากสถานที่ชำรุดมาก มีการซ่อมแซมโรงเรียนใหม่ จัดหาครูและผู้จัดการใหม่ เมื่อซ่อมแซมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ได้ใช้สถานที่นั้นเป็นที่ทำการอย่างอื่นแทน เป็นการซ่อมแซมเนื่องจากเวลาต่อมาใน พ.ศ.2446 โรงเรียนนายเรือได้ย้ายเข้ามาอยู่ชั่วคราว เป็นระยะเวลา 10 เดือน จึงได้คืนพื้นที่ให้กระทรวงธรรมการ ในเดือนกันยายน พ.ศ.2446เดือนมีนาคม พ.ศ.2448 บริเวณสุนันทาลัยได้จัดเป็นโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษ และเป็นที่เก็บรักษาพัสดุของกระทรวงธรรมการ ตัวตึกที่ใช้เก็บของนั้นชำรุดทรุดโทรม

เมื่อสมเด็จพระศรีพีชรินทราบรมราชินีนาถ ทรงขอพระราชทานสถานที่สุนันทาลัยเป็นโรงเรียนราชินี และย้ายโรงเรียนราชินีจากมุมถนนอัษฎางค์มาอยู่ในสถานที่สุนันทาลัยตั้งแต่ปี พ.ศ.2449 ปรากฏข้อมูลการซ่อมแซมเพื่อเตรียมการรองรับโรงเรียนราชินีที่จะย้ายมาในปีนี้ ดังนี้

“...เดือนเมษายน พ.ศ.2449 ในการซ่อมอาคารสุนันทาลัย หลังคามุงสังกะสีลูกฟูกเฉลียงหน้าชำรุดรั่วต้องซ่อม เพดานชั้นบนเป็นปูนประดับลวดลายที่ชำรุดต้องซ่อมที่กระโจมบนหลังคามุขหน้ากระจกชำรุดหลุดหายต้องทำใส่ พื้นชั้นบนปูกระเบื้องฝรั่งที่ชำรุดต้องซ่อใ พื้นชั้นล่างในรวมและมุขหลังปูกระดานไม้สักชำรุดเล็กน้อยต้องซ่อม ที่เฉลียงและมุขหน้าปูกระเบื้องฝรั่งชำรุดและทรุดมากต้องรื้อปูใหม่ให้เรียบร้อย ผนังที่ชำรุดแตกสีต้องซ่อม ที่ทรุดแยกต้องใส่เหล็กรัดแล้วทาน้ำปูนใหม่ทั่วไป บานหน้าต่างและประตูที่ชำรุดต้องซ่อมให้ดีแล้วทาสีตามของเดิม เฉลียงด้านหน้า และมุขมีบันไดอิฐขั้นปูหินอ่อน 3 บันได ที่ชำรุดต้องซ่อม หลังคามุงสังกะสีลูกฟูกชำรุดเล็กน้อยต้องซ่อม มีเพดานไม้สักทาสี พื้นชั้นบนชั้นล่างปูกระดานไม้สักชำรุดเล็กน้อยต้องซ่อม เสาไม้สักที่ชำรุดผุขาดต้องตัดต่อให้เรียบร้อย ชั้นบนมีห้องสำหรับอาบน้ำและบันได 3 บันได ตามระหว่างเสามีพนักไม้สักที่ชำรุดต้องซ่อมแล้วทาสีใหม่ให้ทั่ว...”

“...เดือนกันยายน พ.ศ.2449 นายเองเลงหยง ผู้รับเหมาก่อสร้างได้ทำรายการซ่อมตึกสุนันทาลัยโดยทำการทาสีและฉาบน้ำปูนให้เรียบร้อยสิ่งใดที่ชำรุดก็ซ่อมใหม่ตามที่เจ้าพนักงานได้แจ้งมาแล้ว...”

ปี พ.ศ.2449 นี้มีการซ่อมแซมใหญ่ทั่วทั้งตึก โดยกระโจมบน หลังคา มุขหน้า กระจกชำรุด (ทำให้ทราบว่ายอดโดมที่อยู่บนหลังคามุขยังคงอยู่) และมุขหน้ายังคงมีบันไดหินอ่อน 3 บันได คือ ข้างมุขหน้า 2 บันได และข้างระเบียง 1 บันไดปี พ.ศ. 2460 หม่อมเจ้าพิจิตรจิราภา เทวกุล ท่านอาจารย์ใหญ่ในขณะนั้น ได้ทำหนังสือถึงพระยาไพศาลศิลปศาสตร์ อธิบดีกรมศึกษาธิการ เรื่องรายการซ่อมแซมสิ่งชำรุดเบ็ดเตล็ดภายในโรงเรียน รวมถึงอาคารสุนันทาลัยด้วย จากรายการซ่อมแซมครั้งนี้ โดยสิ่งที่ต้องซ่อมได้แก่

“...หลังคารั่วภายในห้องเรียนทางมุขด้านทิศเหนือ 2 แห่ง และที่ระเบียงซึ่งต่อจากมุขด้านทิศใต้ก็รั่วอีก 1 แห่งเช่นกัน บริเวณเพดานซึ่งมีลวดลายสวยงามก็ชำรุดเปื่อย ทั้งนี้เป็นผลมาจากหลังคารั่วจึงทำความเสียหายให้แก่เพดาน และลวดลายปูนปั้นต่างๆ จำเป็นต้องซ่อมเพื่อไม่ให้หลุดตกลงมา และสายล่อฟ้าบนหลังคา บริเวณจุดต่อที่สายลงดินก็หลุด ต้องซ่อมแก้ไขให้ถูกต้องตามวิธีของการล่อฟ้า อีกทั้งบันไดทางขึ้นขั้นบนสุดชำรุด 1 ขั้น ต้องรื้อแล้วหนุนพื้นปูแผ่นหินอ่อนดังเดิม รวมทั้งซ่อมปูนที่แตกร้าวตามลูกกรงราวบันได และขั้นบันไดที่เสียหายให้เรียบร้อย และบานหน้าต่างกระจกที่ยอดโดมบนหลังคา ตกลงมาแตก 1 บาน ต้องซ่อมโดยการติดตั้งกรอบและกระจดใหม่ และต้องใส่กุญแจติดสายยู ที่ประตูทางขึ้นด้วย...”

จากรายการซ่อมแซมนี้ทำให้ทราบว่ายอดโดมที่มุขหน้ายังคงอยู่ ดังนั้นสันนิษฐานได้ว่า ช่วงระยะเวลา พ.ศ.2460-2488 ที่สงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลง น่าจะเป็นช่วงที่มีการรื้อโดมของตึกสุนันทาลัย (Royal Seminary) ออก เนื่องจากภาพถ่ายทางอากาศในปี พ.ศ.2489 นั้นไม่ปรากฏยอดโดมแล้วปี พ.ศ.2468 หม่อมเจ้าพิจิตรจิราภา เทวกุล ทรงสั่งให้เอาแผ่นลวดลายประดับบนเพดานออกเสียให้หมด เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ เพราะในวันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ.2468 ได้มีอุบัติเหตุแผ่นลวดลายประดับบนเพดานได้ตกลงมา แต่ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บ

ปี พ.ศ.2474 มีการบันทึกในจดหมายเหตุรายวันของโรงเรียนว่า ตึกประชุมกำลังซ่อมใหญ่ ไม่ได้ระบุรายการซ่อม แต่มีรายจ่ายการซ่อมซึ่งได้รับพระราชทานจากสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากรมหลวงเพ็ชรบุรีราชสิรินธร (พระอิสริยยศในขณะนั้น) ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานเงินในการซ่อมโรงเรียนราชินี คือ ซ่อมตึกสุนันทาลัย (ตึกรับแขก) 17,822.60 บาท และ ติดไฟฟ้าและพัดลมที่ตึกรับแขก 1,447.59 บาท

หลังจากปี พ.ศ.2474 ไม่ปรากฏจดหมายเหตุรายวันของโรงเรียนว่ามีการซ่อมแซมอาคารสุนันทาลัย เมื่อหม่อมเจ้าพิจิตรจิราภา เทวกุล สิ้นชีพิตักษัย ในปี พ.ศ.2486 ก็ไม่ปรากฏการซ่อมแซมครั้งใหญ่อีก เพียงพบในรายงานการประชุมของคณะกรรมการราชินีมูลนิธิ เรื่องการซ่อมแซมทั่วไป เช่น การซ่อมแซมกระจกและกระเบื้องที่แตก 2-3 แผ่น จากเหตุการณ์กบฏแมนฮัตตัน การทาสีอาคาร เป็นต้นจากหลักฐานต่างๆ เหล่านี้สรุปได้ว่า อาคารสุนันทาลัยทั้งสองอาคารนี้ได้รับการซ่อมแซมอยู่เสมอ อาจจะเป็นเพราะใช้ช่างฝีมือชาวไทย ซึ่งมีประสบการณ์น้อยในการสร้างอาคารแบบตะวันตก จึงมีการซ่อมแซมหลายครั้ง โดยเฉพาะส่วนหลังคา สันนิษฐานว่า โดมคงถูกรื้อออกในช่วงใดช่วงหนึ่งที่มีการซ่อมแซม (ระหว่าง พ.ศ. 2460 – 2474) การซ่อมครั้งที่มีรายจ่ายที่สูงมากคือในปี พ.ศ.2474พ.ศ.2527 มีการรื้อปีกอาคารด้านทิศเหนือเพื่อซ่อมแซมครั้งใหญ่ โดยได้ข้อมูลจากหนังสืออนุสรณ์สาส์น 80 ปี ราชินี แต่ไม่ได้กล่าวถึงรายละเอียดในการซ่อมแซมต่างๆ ในการซ่อมแซมครั้งนี้มีการรื้อบันไดเวียนขึ้นใต้หลังคาที่เคยตั้งอยู่ในระเบียงปีกเหนือ และได้นำมาวางไว้บนสนามหน้าตึกสุนันทาลัย (Royal Seminary)

ในโอกาสที่โรงเรียนราชินีมีอายุครบ 100 ปี ใน พ.ศ.2547 ทางโรงเรียนจึงมีโครงการซ่อมแซมอาคารสุนันทาลัยครั้งใหญ่ โดยได้รับเงินจากสมาคมนักเรียนเก่าราชินีในพระบรมราชินูปถัมภ์ 6 ล้านบาท และจากทางโรงเรียนอีก 3 ล้านบาท คณะกรรมการราชินีมูลนิธิมีมติให้ดำเนินการ โดยให้คุณปรียา ฉิมโฉม กรรมการราชินีมูลนิธิเป็นผู้ดูแลโครงการ และเชิญ ดร.สุวิชญ์ รัศมิภูติ อดีตอธิบดีกรมศิลปากรซึ่งเป็นผู้ที่มีผลงานซ่อมแซมอาคารสมัยรัชกาลที่ 5 หลายแห่ง เป็นที่ปรึกษาโครงการ และอนุมัติแบบซ่อมแซมให้คงตามภาพที่ปรากฏเป็นหลักฐานเก่าแก่ที่สุด คือ มีโดมและบันไดโค้งด้านหน้าอาคารทั้งสองข้าง ใช้สีเหมือนอาคารในสมัยนั้นคืออาคารเหลือง ประตูหน้าต่างสีเขียว ตัดด้วยสีขาวที่เสาขอบปูนหรือรูปปั้น ทั้งนี้ เพื่อเป็นการเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระศรีพัชรินทรา บรมราชินีนาถ สมเด็จพระนางเจ้า สุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี และเจ้านายทุกพระองค์ที่ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณแก่โรงเรียนราชินี

ราชินีมูลนิธิได้ดำเนินการซ่อมแซมอาคารสุนันทาลัย กำหนด 10 เดือน ตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงเดือนธันวาคม 2548 โดยให้ห้างหุ้นส่วนจำกัดแชฟ้า ซึ่งเป็นบริษัทที่ชำนาญการซ่อมแซมอาคารเก่าบริษัทหนึ่งเป็นผู้ดำเนินการ การบูรณะเป็นไปได้ด้วยดีตามสัญญา จนเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 25 สิงหาคม 2548 ได้เกิดอุบัติเหตุเพลิงไหม้ที่ชั้น 2 ของอาคาร ทำให้หลังคาและผนังเสียหาย โดยเจ้าหน้าที่จากกองพิสูจน์หลักฐานสามารถพิสูจน์ได้ว่า เหตุเกิดจากคนงานของทางบริษัทฯไม่รอบคอบ และทางบริษัทฯยินดีชดใช้ความเสียหายที่เกิดขึ้นหลังจากเกิดเหตุคณะกรรมการราชินีมูลนิธิได้มีมติให้มีการบูรณะอาคารสุนันทาลัย เสริมความแข็งแรงของอาคาร และได้ก่อสร้างยอดโดมขึ้นใหม่ โดยพิจารณาอ้างอิงจากหลักฐานทางประวัติศาสตร์ต่างๆ รวมทั้งทำการดีดอาคารให้สูงขึ้นอีก 1 เมตรการยกอาคารทำโดยการทำเสาเข็มและฐานรากใหม่เพื่อรองรับน้ำหนักของอาคารก่อน โดยวางเสาเข็มใหม่ตลอดแนวความยาวของผนัง ทั้งนี้เพราะน้ำหนักของอาคารถ่ายผ่านลงผนังทุกตำแหน่ง หลังจากนั้นทำแท่นรองรับน้ำหนัก (Platform) แล้วจึงตัดฐานรากเดิมให้ขาดจากตัวอาคาร จากนั้นจึงทำการยกอาคาร โดยใช้แม่แรงไฮดรอลิกขนาด 30 ตัน วางบนเสาเข็มที่เสริมแล้วดันกับแท่นรองรับผนังที่จัดทำไว้ (ประมาณ 400 ตัว) ดันแม่แรงไฮดรอลิกพร้อมๆกันทุกตำแหน่ง อาคารจะถูกดันขึ้นในลักษณะที่เป็นระนาบไม่บิดตัวแตกร้าว

ในปี 2550 โรงเรียนราชินีจะทำการก่อสร้างอาคารเรียนหลังใหม่บริเวณด้านที่ติดกับปากคลองตลาด เนื่องด้วยโรงเรียนราชินีตั้งซ้อนทับบนพื้นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์อันเคยเป็นที่ตั้งของสถานที่สำคัญต่างๆ เช่น กระทรวงธรรมการ สุนันทาลัย ในสมัยรัชกาลที่ 5 โรงเรียนราชินีจึงได้สนับสนุนงานด้านโบราณคดี เพื่อศึกษาหลักฐานทางโบราณคดีที่อยู่ใต้โรงเรียน และเมื่อการศึกษาเสร็จสิ้นโรงเรียนราชินีได้ยื่นแบบอาคารเพื่อขออนุญาตก่อสร้างต่อกรมศิลปากร (กรรณิการ์ สุธีรัตนาภิรมย์ 2552)

หลักฐานทางโบราณคดีสำคัญ

1. ฐานรากอาคารกระทรวงธรรมการ

พบฐานรากก่อด้วยอิฐสอปูน มีความกว้าง 45 - 60 เซนติเมตรเรียงต่อกันเป็นแนวยาวและตัดกันเป็นแนวตาราง โดยเริ่มพบในความลึกจากผิวดิน 130 เซนติเมตร แนวอิฐนี้มีความลึก 70 เซนติเมตรแนวอิฐเสริมโครงสร้างด้วยไม้บางส่วน โดยแนวอิฐตั้งอยู่บนไม้ปีกหรือไม้ซีกที่เรียงห่างกันเป็นระยะและด้านข้างของแนวอิฐนั้นมีไม้หมุดหรือไม้ที่ปักลงสู่ดินในแนวดิ่งอยู่ด้านข้างเพื่อกันดินเคลื่อนตัว

เมื่อเปรียบเทียบฐานรากที่พบกับแผนที่โบราณพบว่าตำแหน่งของฐานรากอยู่ในตำแหน่งเดียวกับอาคารที่เป็นที่ตั้งของกระทรวงธรรมการเดิมสันนิษฐานได้ว่าฐานรากนี้เป็นอาคารกระทรวงธรรมการซึ่งไม่เก่าไปกว่าปี พ.ศ.2441 นอกจากนั้นได้พบกระเบื้องซีเมนต์ปูพื้น มีลายพิมพ์ชื่อสถานที่ผลิตว่าCraven Dunnill&Co JackfieldSalop 80 ซึ่งเป็นสถานที่ผลิตที่เดียวกับกระเบื้องปูพื้นที่อาคารสุนันทาลัยรวมทั้งระบบการก่อและการเรียงอิฐและระบบฐานรากมีความคล้ายคลึงกับอาคารสุนันทาลัย สันนิษฐานว่าอาคารนี้น่าจะมีอายุใกล้เคียงกับอาคารสุนันทาลัยที่สร้างในพ.ศ.2423

2. เครื่องถ้วยต่างประเทศ

เครื่องถ้วยต่างประเทศที่พบ ได้แก่เครื่องถ้วยสมัยราชวงศ์ชิงตอนปลายถึงสมัยสาธารณรัฐ ราวพุทธศตวรรษที่ 24 - 25 และเครื่องถ้วยยุโรปจากประเทศเบลเยียม เนเธอร์แลนด์